Савол: Жунуб бўлган киши еб-ичиши, ухлаши ёки биров билан юзма-юз кўришиши мумкин эмасми?
Жавоб: Жунуб ҳолатда фақатгина намоз ўқиб бўлмайди. Чунки Аллоҳ таоло Моида сурасининг 6- ва Нисо сураси 43-оятида шундай буюрган:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَامْسَحُوا بِرُءُوسِكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَيْنِ ۚ وَإِن كُنتُمْ جُنُبًا فَاطَّهَّرُوا ۚ وَإِن كُنتُم مَّرْضَىٰ أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ أَوْ جَاءَ أَحَدٌ مِّنكُم مِّنَ الْغَائِطِ أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ فَلَمْ تَجِدُوا مَاءً فَتَيَمَّمُوا صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُوا بِوُجُوهِكُمْ وَأَيْدِيكُم مِّنْهُ ۚمَا يُرِيدُ اللَّـهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُم مِّنْ حَرَجٍ وَلَـٰكِن يُرِيدُ لِيُطَهِّرَكُمْ وَلِيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ
“Эй мўминлар! Намозга турганингизда, юзларингизни ва қўлларингизни тирсакларигача ювинглар, бошларингизга ва оёқларингизни тўпиқларигача маш қилинглар! Агар жунуп бўлсангиз, ювиниб-чўмилинглар! Агар бемор ёки сафарда бўлсангиз, ёки сизлардан бирор киши ҳожатхонадан келса, ёки хотинларингиз билан яқинлик қилган (қовушган) бўлсангиз-у, сув топа олмасангиз, пок тупроққа таяммум қилиб, ундан юзларингиз ва қўлларингизга суртинг! Аллоҳ сизларга бирор қийинчилик юклашни хоҳламайди, аксинча, сизларни поклаш ва сизларга неʼматини мукаммал беришни хоҳлайди, зора буни шукрини қилсангиз.“(Моида 5/6)
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقْرَبُوا الصَّلَاةَ وَأَنتُمْ سُكَارَىٰ حَتَّىٰ تَعْلَمُوا مَا تَقُولُونَ وَلَا جُنُبًا إِلَّا عَابِرِي سَبِيلٍ حَتَّىٰ تَغْتَسِلُوا ۚ
«Эй мўминлар! Маст ҳолда бўлсаларингиз, нима деганингизни фарқига боргунингизгача намозга яқинлашманглар ва яна сафарда бўлмасангиз то чўмилмагунингизча жунуб ҳолингизда намозга яқин келманг.” (Нисо 4/43)
Намозни вақти ўтиб кетиб қолишидан қўрққан ҳолатда, зудлик билан ювиниш талаб қилинади. Агар намозни ўз вақтига ўқиб олишига бемалол улгуришига ишонч комил қилса, ҳар қандай иш билан машғул бўлиш мумкин, бу ҳақда биронта ҳам тақиқ йўқ Қуръонда. Жунублик фақатгина намозга қаршилик қилади.
Қуйидаги ҳадисдаги Расулуллоҳни ҳаётидаги ўрнаклиги ҳам, ғусл фақатгина намоз учун фарз эканини очиқ-ойдин ифодалаб беради:
“Намозга турилиб сафлар тузатилди ва расулуллоҳ ҳам келиб намозгоҳига ўтди. Ўша вақт жунуп экани эсига тушди. Бизга қараб: “Жойингизни эгаллаб туринглар”, – деди ва дарров айрилиб ғусл қилгани кетди. Ғусл қилиб қайтганида ҳануз бошидан сув томчилар эди. Такбир айтиб намозга турди. Биргаликда намоз ўқидик.” (Бухорий Ғусл 17, Азон 24, 25; Муслим Масожид 157; Муватто Таҳорат 79; Абу Довуд Таҳорат 94; Насоий Имомат 14)