Musulmonlar
Набий ҳеч нарсани Аллоҳнинг изнисиз ҳалол ёки ҳаром қилолмайди

Набий ҳеч нарсани Аллоҳнинг изнисиз ҳалол ёки ҳаром қилолмайди

Ҳеч бир Набий бирон нарсани ҳалол ёки ҳаром қилолмайди

Ҳар қандай Пайғамбар, набийлик сифати остида бирон бир хатога йў қўйиб қўйиши мумкин бўлгани учун, Қуръон оятлари орасида бирон жойда ҳам, набийга итоат деган жойи йўқ, балки барча оятлар росулга итоат этишга буюрилган, демак Пайғамбарлар росуллик сифатида асло хатога йўл қўйиши мумкин эмас. Шунинг учун ҳам набийларга қайдсиз-шартсиз итоат деган нарса йўқдир. Аммо росуллик сифати билан биргаликдаги ҳалоллар Аллоҳнинг ҳалолларидир, ҳаромлар ҳам Аллоҳнинг ҳаромларидир. Аллоҳ таоло Сундай марҳамат қилади:

الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِندَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَالإِنْجِيلِ يَأْمُرُهُم بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّبَاتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبَآئِثَ وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالأَغْلاَلَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهِمْ فَالَّذِينَ آمَنُواْ بِهِ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَاتَّبَعُواْ النُّورَ الَّذِيَ أُنزِلَ مَعَهُ أُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ

“Улар (Аҳли Китоблардан тўғри ҳаракат қилганлари) уммий Набий бўлмиш бу Росулга эргашганлардир. Уни – олдиларидаги Тавротда ва Инжилда ёзилган ҳолда топадилар. У – уларга яхшиликни буюради ва ёмонликни тақиқлайди.  Тоза ва лаззатли нарсаларни ҳалол, кир ва ифлос нарсаларни ҳаром қилади. Исрларини[1] ва устидаги алоқаларни олиб ташлайди. Ким унга ишонса, унга дастакчи бўлса, унга ёрдам бериб ва у билан биргаликда нозил қилинган нурга (Қуръонга) эргашса – ана ўшалар умидларига эришадилар.” (Аъроф 7/157)
Барча Набийлар қатори, Муҳаммад алайҳиссалом ҳам набийлик сифати билан бирон нарсани ҳалол-ҳаром қилолмайди, фақатгина росуллик сифати билан ҳалол ва ҳаром ҳукмларни ўртага қўйиши мумкин. Аллоҳ таоло шундай марҳамат қилади:

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ لِمَ تُحَرِّمُ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَكَ تَبْتَغِي مَرْضَاتَ أَزْوَاجِكَ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
“Эй Набий! Аёлларингни рози қилиш мақсадида Аллоҳни сенга ҳалол қилган нарсасини нима учун ҳаром қиляпсан? Аммо Аллоҳ гуноҳларни кечиргувчи ва марҳамат қилувчидир.” (Таҳрим 66/1)
Очиқчасига кўриниб турганидек, Набийимизни фақатгина росуллик сифати асносида гапирган гапларигагина шартсиз қайдсиз итоат қилишимиз керак. Аммо маҳзуният ила кўриб турибмизки, калима ва жумлалар билан ўйнаган ҳолатдаги янги бир дин ўртага қўйилган.

[1]     Иср – келажакдаги набийга ишониш ва унга дастакчи бўлиш васифасидир. Муҳаммад алайҳиссалом сўнг набий бўлгани учун бизни бундай бир вазийфамиз йўқ. Бақара 286 ва Аъроф 157- оятлар шуни кўрсатади.

 

Телеграм каналимиз: