Савол: Пайғамбар алайҳиссаломдан келган “Қулни Аллоҳга энг яқин бўлган вақти саждага бош қўйган вақтидир, саждада кўп-кўп дуо қилинглар”, мазмунидаги ҳадисга асосан, намозларда ўз она тилимизда дуо қилсак бўлади деганини эшитдим. Шу гап тўғрими? Намозга зарари йўқми?
Жавоб: Бу ҳақидаги бир ҳадис Муслим ривоятида шундай келтирилган:
“Қул Раббига энг кўп садада эканида яқин бўлади. Шундай экан, саждада кўп-кўп дуо қилинглар.[1]”
Пайғамбар алайҳиссаломнинг ўзи ҳам саждада турлича дуолар қилган. Бу ҳақидаги маълумотлар ҳадис китобларда тафсилотлари билан келтириб қўйилган. Биз булардан иккитасини мисол қилиб келтирамиз:
Абу Ҳурайрани билдиришича Расулуллоҳ саждаларида шундай дуо қилардилар:
“Аллоҳуммағфир лий занбий куллаҳу; диққоҳу ва жиллаҳу ва аввалаҳу ахироҳу ва аланиятаҳу ва сирроҳу = Аллоҳим! Мени барча гуноҳларимни; кичигини ҳам каттасини ҳам, аввалгисини ҳам охиргисини ҳам, ошкорасини ҳам махфийсини ҳам мағфират қил.”[2]
Расулуллоҳни бу қилган дуоларига қараганимизда, бу дуолар Қуръон оятлари эмаслигини, балки бу дуолар Расулуллоҳни ўз ичидан қилган дуолари эканини кўрамиз. Бу эса, намоздаги саждаларда тасбеҳлардан кейин исталган тилда дуо қилиниши мумкинлигини билдиради.
[1] Муслим, Солат 215 (482), Абу Довуд, Солат 152.
[2] Муслим 483, Ибн Ҳиббон 1931.
